De Zeezuiper:


De Zeezuiper is een overblijfsel van een uitgestrekt moerasgebied dat zich ten Oosten van de Brabantse Wal uitstrekte van Huijbergen in het Zuiden tot Steenbergen in het Noorden. Uit het (Zuid-)Oosten komende beken botsten op de Brabantse Wal en moesten, om af te wateren in zee, een lange en trage weg in noordwestelijke richting gaan. Moerassig land of “sooma” (soo=moeras en ma=land) was het gevolgd. Vanaf de dertiende eeuw beijverden de Wilhelmieten in Huijbergen zich met vervening, een eeuw later volgden de markiezen van Bergen op Zoom. Ze lieten in 1430 de Sooma of Zoom graven waarover turf, een belangrijke brandstof, naar de stad ging. Nadat alle veen was weg gegraven, bleven grote plassen achter die zich onder invloed van de overheersende Zuidwestenwind in Noordoostelijke richting uitbreidden. In de zestiende eeuw bereikten ze hun grootste oppervlakte. Nu voorzag de Zoom de vestingstad Bergen op Zoom van drinkwater, terwijl ze in tijden van belegering ook diende om de directe omgeving onder water te zetten.

                                                                                                          ***********

Het gebied heeft door uitputtende drinkwaterwinning ernstig te lijden onder verdroging. In de tweede helft van de jaren ’90 zijn door het voormalige Waterschap Het Scheldekwartier anti-verdrogingsmaatregelen genomen die succes hadden: het gebied is natter geworden. Rietkragen zijn uitgebreid en er zijn veel (trek)vogelsoorten aanwezig. De natte graslanden die om de Zeezuiper liggen zijn bloemrijk met Echte Koekoeksbloem en Wateraardbei. Daarnaast is het bos hier verdronken en afgestorven waardoor de Zeezuiper nu een meer open karakter heeft. 

De graslanden rond de Zeezuiper werden tot 1997 begraasd door runderen. Toen de gronden pachtvrij kwamen, zijn alle rasters om de percelen verwijderd behalve de buitenste. Omdat na de anti-verdrogingsmaatregelen de grondwaterstand aanzienlijk is gestegen en delen van de graslanden regelmatig onder water zijn komen te staan, is overgegaan op begrazing door paarden, die beter bestand zijn tegen natte voeten dan runderen.

Bron: http://www.brabantslandschap.nl